Η ΑΕΚ στα Γιάννενα δεν χρειαζόταν Αραούχο, αλλά Αλμέιδα!

Του Θοδωρή Τσούτσου

Καταρχάς να το τονίσουμε αυτό, πόσο διαφορετικά μπορεί να ακουστεί το ίδιο σύνθημα. Το "Αραούχο" των οπαδών της ΑΕΚ το βράδυ της πρόκρισης επί της Μπριζ, δεν είχε καμία σχέση με το "Αραούχο" που φώναξαν τρία 24ωρα αργότερα, με το σφύριγμα της λήξης στα Γιάννενα. Ηταν από τους ίδιους ανθρώπους, τα ίδια χείλη, για τον ίδιο άνθρωπο, το ίδιο σύνθημα, αλλά για διαφορετικό λόγο...

Το βράδυ της προηγούμενης Πέμπτης το σύνθημα ήρθε με τη φόρα του ενθουσιασμού για την πρόκριση της ομάδας σε όμιλο ευρωπαϊκής διοργάνωσης μετά από έξι χρόνια. Ηταν ένα "Αραούχο", που ζητούσε τη μεταγραφή για το ξέσπασμα. Την απόλαυση της στιγμής. Το "Αραούχο" στα Γιάννενα ήταν πικρό. Ηταν η αντίδραση για το γκολ που δεν ήρθε κι έτσι δεν ήρθε και η νίκη.

Πιθανόν με τον Αργεντινό η ΑΕΚ να τα είχε καταφέρει. Αλλά στο ποδόσφαιρο ποτέ δεν μπορείς να μιλάς με σιγουριά. Αυτό που σίγουρα μπορείς να πεις είναι ότι με έναν επιθετικό της κλάσης του Αραούχο, θα ανέβαιναν πολύ οι πιθανότητες να σκοράρει η ομάδα. Μόνο που ακόμη και αν λογικά το ζητούμενο είναι ο Αραούχο, να ολοκληρωθεί δηλαδή αυτή η μεταγραφή, το ζητούμενο για την ΑΕΚ δεν πρέπει να είναι να μπορεί να κερδίζει μόνο με τον Αραούχο.

Αν η Ενωση θέλει την υπέρβαση στη φετινή χρονιά, για να μιλάμε ξεκάθαρα, αν θέλει πρωτάθλημα και Κύπελλο στην Ελλάδα, θα πρέπει αυτά τα παιχνίδια να μάθει να τα κερδίζει χωρίς τον Αραούχο. Ακόμη και αν έχει καταφέρει να τον αποκτήσει, να τον κάνει δικό της. Με λίγα λόγια, ακόμη και αν ολοκληρωθεί αυτή η σπουδαία μεταγραφή, η ΑΕΚ θα πρέπει να έχει τις συνθήκες για να μπορεί να δίνει ανάσες σε ποδοσφαιριστές της. Και τις έχει!

Τρεις διοργανώσεις σε υψηλούς ρυθμούς, αφού οι στόχοι είναι υψηλοί, είναι πολλές για να βγουν με λίγους. Ο Αραούχο, όπως κι άλλοι ποδοσφαιριστές, θα πρέπει να μπορούν να παίρνουν ανάσες, μετά από έναν ευρωπαϊκό αγώνα. Η ΑΕΚ δεν θα έπρεπε να πρέπει να βάλει τον Μάνταλο μήπως και πάρει το ματς με τον ΠΑΣ, έναν παίκτη που κουβαλούσε και κούραση, οργανική και λόγω της έντασης των τεσσάρων ευρωπαϊκών αγώνων που όλοι περίμεναν πολλά από αυτόν, αλλά είχε ταλαιπωρηθεί και από ίωση. Η ΑΕΚ θα έπρεπε να μπορεί να παίρνει αγώνες, τέτοιους αγώνες, χωρίς να χρειάζεται τον Μάνταλο. Ή τον Αραούχο...

Για την ακρίβεια, η ΑΕΚ στα Γιάννενα δεν χρειαζόταν τον Αραούχο. Τον Αλμέιδα χρειαζόταν. Ή τον Γιακουμάκη. Μόνο που δεν τους είχε διαθέσιμους. Οι κιτρινόμαυροι αυτό που ήθελαν στα Γιάννενα ήταν έναν ποδοσφαιριστή περιοχής, περισσότερο από τον Λιβάγια (που είναι καλός παίκτης, θα το δείξει). Είναι χαρακτηριστικό ότι παρά τα δύο δοκάρια στο ματς με τον ΠΑΣ, μέσα από την περιοχή απείλησε μόλις μία φορά, τότε που ο Κροάτης δεν κατάφερε να πιάσει καλά την κεφαλιά ψαράκι. Αλλη φορά δεν πλησίασε πιο κοντά από τα 16 μέτρα. Για ομάδα που θέλει να κερδίσει, αυτό δεν μπορεί να είναι αποδεκτό.

Αν η ΑΕΚ το καταφέρνει αυτό, να κερδίζει τη μία χωρίς τον Μάνταλο, την άλλη χωρίς τα βασικά της μπακ, την τρίτη χωρίς τον Βράνιες ή τον Σιμόες και βέβαια, κάποιες φορές χωρίς τον Αραούχο. Αυτός, αν έρθει, ας παίρνει ανάσες για ένα ντέρμπι, για ένα ματς πιο καθοριστικό, για το εντός έδρας με την Μίλαν που θα πλησιάζει. Η ΑΕΚ, που φαίνεται ότι κινείται μεταγραφικά για περιπτώσεις πέρα του Αργεντινού, στην ουσία μόνο αυτό χρειάζεται. Κάποιες ποιοτικές κινήσεις, που θα δώσουν το κάτι παραπάνω. Ολο το υπόλοιπο, προκειμένου να διεκδικήσει σημαντικούς στόχους, ήδη τα έχει και ας μην κέρδισε στα Γιάννενα...